نقش دنیاخواهی و سازه های معنویت در تبیین سلامت عمومی در دانشجویان پرستاری و مامایی

مقدمه: سلامتی بی تردید از مهم ترین ابعاد مسائل حیات انسان است و عوامل گوناگونی در فرد می تواند نقش اساسی در این مسئله داشته باشد. ازاین رو پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش دنیاخواهی و تجارب معنوی در تبیین سلامت عمومی در دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شد. روش کار: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشکده پرستاری و مامایی جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 1394 بودند که از میان آنان 205 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی موردمطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های زمینه یابی سلامت (sf36)، دنیاگرایی (مسد) و تجارب معنوی روزانه (dses) استفاده شد. داده ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه معناداری بین سلامت عمومی با دنیاخواهی و تجارب معنوی وجود دارد (0/05> p) و نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که دنیاخواهی و تجارب معنوی باهم 51/5% از واریانس سلامت عمومی را تبیین می نمایند. نتیجه گیری: با توجه به این که دنیاخواهی و تجارب معنوی پیش بینی کننده سلامت عمومی هستند، می توان با کاهش دید دنیاطلبانه و افزایش معنویت سطح سلامت عمومی دانشجویان را افزایش داد.